จุดเริ่มต้นของเพอรานากันภูเก็ต

ย้อนไปถึงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 เมื่อนักวิทยาศาสตร์ค้นพบว่าการเอาดีบุกไปเคลือบเหล็กจะสามารถป้องกันสนิมได้ความต้องการเหล็กเคลือบดีบุกไปทำกระป๋องบรรจุอาหาร จึงมีความต้องการมากขึ้นอย่างมหาศาลในยุโรปรัฐบาลไทยจึงอนุญาตให้ราษฎรสามารถขุดแร่ขายได้อย่างอิสระก่อให้เกิดความกระตือรือร้นในการเพิ่มผลผลิตดีบุกในเกาะภูเก็ตผลกระทบที่ตามมาคือการขาดแคลนแรงงานอย่างมากเจ้าเมืองภูเก็ตในสมัยนั้นจึงจ้างคนจีนฮกเกี้ยนจำนวนหนึ่งเข้ามาทำงาน ประกอบกับปัญหาความยากลำบากอันเกิดจากเศรษฐกิจที่ตกต่ำ ปัญหาสงครามกลางเมือง และภัยพิบัติทางธรรมชาติในประเทศจีน ช่วงสมัยรัชกาลที่ 3 (พ.ศ. 2379) จึงทำให้เกิดการหลั่งไหลของชาวจีนฮกเกี้ยน ซึ่งเดินทางโดยเรือสำเภาออกจากมณฑลฝูเจี้ยน ไหหลำ ผ่านทางสิงคโปร์ มะละกา ปีนังแล้วเข้าสู่เกาะภูเก็ตอย่างมากมายผืนดินอันอุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรแร่ดีบุกเปิดโอกาสให้ผู้ที่เข้าอาศัยอยู่ในภูเก็ตสามารถสร้างฐานะได้อย่างมั่นคงโดยเฉพาะชาวจีนที่มีนิสัยขยันขันแข็งหนักเอาเบาสู้ มัธยัสถ์อดทนและมีทักษะทางการค้า ทำให้กุลีจีนหลายคนถีบตัวจากกรรมกรหรือผู้ทำการค้าเล็กๆน้อยๆก้าวมาเป็นนายเหมืองอย่างเต็มภาคภูมิ จนเกิดการผสมทางวัฒนธรรมเรียกว่าเพอรานากันภูเก็ตหรือบาบ๋าภูเก็ต